اثر نیفدیپین و وراپامیل بر نارسایی عروقی دیابت مزمن تجربی در موش صحرایی

سابقه و هدف: شروع تأخیری عوارض دیابت می تواند از تغییرات عروقی، منشاء بگیرد. کلسیم نقش مهمی در القاء و شروع مرحله ای که منجر به آسیب عروقی و افزایش نفوذپذیری عروق می شود، بازی می کند. هدف این مطالعه این بود که مشخص نماید آیا مسدود کننده های کانال کلسیم (نیفدیپین و وراپامیل) می توانند از نفوذپذیری عروق جلوگیری نمایند؟ مواد و روش ها: این مطالعه مداخله ای – تجربی بر روی موش های صحرایی نر بالغ انجام شد، که به طور تصادفی به 7 گروه تقسیم شدند. دیابت به وسیله تزریق زیرجلدی mg/kg50 از استرپتوزوتوسین ایجاد شد. نارسایی عروقی به دو روش میزان خروج رنگ آبی ایوانز و درصد محتوای آب بافتی اندازه گیری شد. حیوانات، روزانه mg/kg40 وراپامیل و mg/kg10 نیفدیپین به صورت خوراکی دریافت می کردند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان خروج رنگ آبی ایوانز به طور معنی داری (001/0p<) در گروه دیابتی در مقایسه با گروه کنترل افزایش پیدا کرد؛ درحالی که وراپامیل به صورت معنی داری (01/0p<) باعث کاهش میزان خروج رنگ آبی ایوانز شد, اما نیفدیپین اثر مهاری نداشت. درصد محتوای آب بافتی در گروه های مورد مطالعه تغییرات معنی داری نداشت. وزن حیوان های گروه دیابتی در پایان آزمایش در مقایسه با ابتدای آزمایش، کاهش معنی داری (05/0p<) داشت؛ درحالی که در گروه های دیابتی دریافت کننده وراپامیل و نیفدیپین تغییرات وزن در ابتدا و انتهای آزمایش معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از مسددهای کانال کلسیم مخصوصاً وراپامیل می تواند به طور مؤثری نارسائی عروق حاصل از دیابت را مهار نماید. این داروها هم چنین می توانند از کاهش وزن در حیوان های دیابتی جلوگیری نمایند.